door Peter Lowie (19 oktober 2016)
Het is een prachtige voorjaarsdag in mei. Ik ben met de scooter naar de kerk gekomen. Alleen, want Ans moest werken. Heerlijk was de rit. Thuis kraaiden de weidevogels victorie, kievieten, grutto’s en scholeksters. Op de grachten liepen de meisjes met rokjes en de jongens met stoere T-shirts.
De dienst begon met een processielied en het orgel had Bach gejuicht. Na enige tijd begon de preek. Er werd gewag gemaakt van ruwe stormen en diepe duisternis. Over verdriet en bitterheid, over leven en dood. Ik kon het wel hebben. Het was toch maar mooi lente en de dagen waren goed. Dat van die bittere duisternis? Ach ja.
Het is een regenachtige najaarsdag in oktober. Ik ben met de scooter naar de kerk gekomen. Alleen, want Ans is ziek. Guur was de rit. Thuis lagen de plassen vol herfstbladeren. De rillerige motregen was koud en ellendig. Op de grachten was niemand te bekennen. O ja, een verwaarloosde junk zat in een portiek.
De dienst begon met een processielied. Op het orgel klonk een hemelse fuga van J.S. Bach. Na enige tijd begon de preek. Er werd gewag gemaakt van de grote daden des Heren. Over vertrouwen en dankbaarheid, over hoop en overwinning. Ik kon het niet hebben. Het is herfst en de dagen zijn vol onzekere bitterheid en verdriet. Dat van die mooie vergezichten? Ach ja…
“Dit huis van hout en steen dat lang de stormen heeft doorstaan,
waar nog de wolk gebeden hangt van wie zijn voorgegaan…”
Kyrië Eleison.
Blog van de OudeKerkgemeente: korte, persoonlijk getinte stukken over dingen buiten of binnen de gemeente die belangrijk zijn of opvallen, geschreven op eigen verantwoordelijkheid.
Wil je reageren, meeschrijven, of meer weten over de blog, neem dan contact op met Elisabeth Boiten (muskebiis@gmail.com) of Peter Tomson (pjtomson@xs4all.nl) van de redactie.