noodklokken

Een net van klanken spant zich boven ons: de zware tonen van de Oude-, de Wester- en de Zuidertoren en de bellen van de Nieuwe Kerk. Van verre de Nicolaas, De Krijtberg aan het Singel en De Posthoorn aan de Haarlemmerstraat. Ergens in het universum zijn de stemmen van de Bonifatius, de Vincentius, de Eltheto en de Koepelkerk aan het Leidsebosje opgeslagen.

Maar nu die ‘idiote kerk’. Zij brengt mij terug naar het Hervormd Lyceum Zuid, vol met domineeskinderen uit ‘de hervormde elite’. Wellicht liep daar ook Adriaan Deurloo rond, zonder dat wij elkaar kenden. Later zou hij de scepter zwaaien in de Oude. Twee van mijn klasgenoten hadden de dominee van de Westerkerk als vader; hij vond zijn kerk de mooiste kerk van de hele wereld. Hoezo dacht ik, want was de OudeKerk niet…? Mijn vader, de organist van de Oude, legde mij uit dat er zoiets bestond als een overdrachtelijke betekenis. Een wijze les. Op een zondagmorgen werd het 1–0, want een zeldzame preekbeurt van vader Visser (van de Wester) in de Oude Kerk bracht ook mijn klasgenoten daar. Wat vonden zij er van, was mijn vraag op de volgende maandag. Het antwoord luidde: een mooi orgel. Zo kenden wij elkaar weer. Want een ongelukkige restauratie in 1939 had het orgel van de Westerkerk als een ruïne achtergelaten.

Stuur reacties of inzendingen naar de redactie van de website: Elisabeth Boiten (muskebiis@gmail.com), Peter Lowie (p.lowie@upcmail.nl), Peter Tomson (pjtomson@xs4all.nl).