door Peter Tomson
Volgens een gezegde van de Talmoed moet je ‘niet alle lof over een mens uitspreken in zijn bijzijn’. Als je dat bij Peter zou doen, zou hij je ook meteen afkappen met een sarcastische grap. Maar nu hij niet meer onder ons is, kunnen we niet anders dan stilstaan bij wat hij voor onze gemeente betekende. Aan wat bij verschillende gelegenheden al over hem gezegd is, voeg ik het volgende toe. Daarbij gebruik ik ook woorden die hij zelf op onze blog schreef.
Peter Lowie overleed op 29 januari, 72 jaar oud. Met hem verloren we een steunpilaar voor de kerkeraad en voor de hele gemeente. Zijn inspirerende invloed bleek bijvoorbeeld tijdens een grote crisis zowat twintig jaar geleden, en opnieuw tijdens de deprimerende crisis van de ‘matrassen’ en de corona, toen hij een troostrijke, sterkende gemeenteavond organiseerde: psalmen met snarenspel, een wijntje, gezellig praten en verder niet zeuren.
Wie hem van nabij kende ziet hem op zijn groene landje tussen de plassen, met zijn huisje, zijn bootje, de plastic stoelen, en gastvrije witte boterhammen met plakken kaas.
Hij was een begenadigd fotograaf die prachtige portretten maakte. Ook hoe hij ze maakte was bijzonder: als hij bezig was tijdens een feestelijk dienst in de kerk, bewoog hij met zijn grote lijf zo geruisloos en ongemerkt als een reiger, intussen in zichzelf grinnikend over wat hij door zijn zoeker waarnam. Hij kon daar tenminste met barmhartige humor over schrijven.
(foto PJT: Peter geeft uitleg bij World Press 2014)
Peter verborg zijn sterke gevoelens achter bizarre invallen. Toen het eens allemaal erg moeilijk ging in de Oude Kerk zei hij: ‘Laten we de tent hier maar sluiten, dan gaan we met zijn allen in een schoolgebouw zitten.’ Op dezelfde manier kon hij zijn ontzetting over het geweld en het onrecht in de mensenwereld (de terreuraanslag in Nice) ‘verbergen’ achter een blogpost die tintelt van dankbaarheid over de schoonheid van de liturgie.
Zo schreef hij ook over zijn intense verknochtheid aan Ans. Toen zij overleed was hij kapot en trok hij zich een tijdje terug. Na een half jaar kwam hij terug met een blog over het absurde belang van ‘een beetje geel A4 blaadje met de handtekening van de ambtenaar van de burgerlijke stand erop’. Zonder Peter Lowie zijn we in een vreemde wereld terechtgekomen.
Blog van de OudeKerkgemeente: korte, persoonlijk getinte stukken over dingen buiten of binnen de gemeente die belangrijk zijn of opvallen, geschreven op eigen verantwoordelijkheid.
Stuur reacties of inzendingen naar de redactie van de website: Elisabeth Boiten (muskebiis@gmail.com), of Peter Tomson (pjtomson@xs4all.nl).