Op 2 november ’s avonds gingen de kerkdeuren om 19.00 open. De eerste mensen stonden al voor de deur te wachten om naar binnen te gaan. “Is hier Allerzielen?” werd meerdere malen gevraagd op de avond. Eén voor één druppelden ze naar binnen. Letterlijk, want buiten regende het pijpenstelen. De kerk werd zo voor menigeen die de kou en regen had getrotseerd, een veilige schuilplaats.
In het donker binnengekomen, liepen velen naar de kaarsenzee, die daar in de schaars verlichte kapel stond te flakkeren. Een kaarsje aansteken, zacht de naam van een geliefde noemen of gedenken en het kaarsje voegen bij de zee licht. Er stonden veel kaarsjes aan het eind van de avond.
In een kapel aan de andere kant werden namen op de muur geschreven. Niet letterlijk, maar via een projector die elke naam projecteerde op de muur. Al deze namen werden van mensen die waren gekend, liefgehad of die juist onbemind waren gebleven. Ze hoorden er allemaal thuis en kregen hun plekje op de muur.
Terwijl men stil stonden bij vele namen, speelde het orgel op de achtergrond, later op de avond afgewisseld met de cantorij. Velen bleven nog lang zitten, luisterend naar de muziek. Tijdens het avondgebed klonk later Cum Ortus, van de componist Cum Ortis van Vytautas Miškinis, “Als de zon aan de hemel opgegaan is, zult u de koning der koningen zien.” Een prachtig muziekstuk, terug te luisteren in het filmpje hieronder van Allerzielen.
Video door Harro Lowie
“Sint Maarten, Sint Maarten, de koeien hebben staarten…” Eén van de vele bekende Sint Maartenliedjes die op 11 november rond de Oude Kerk en de Wallen door de straten klonken. Ook onbekende liedjes zoals “Met mijn lichtje in het donker” en “Vaya con Dios” vielen in de smaak.
Op 11 november kwamen rond 17.30 de eerste kinderen Pand 13 van de Oudekerkgemeente binnen. Drie grote pannen soep stonden klaar om alle hongerige monden te vullen. Krapjes en gezellig pratend zaten ouders en kinderen rondom te tafel.
Na het eten was het een kwestie van lampionnen verzamelen en jassen aantrekken, voordat iedereen de koude kerk binnenliep. Het werd dus goed warm zingen, net zolang oefenen in de torenkapel totdat iedereen de liedjes kende.
Achter de lantaarn liepen alle kinderen de kerk in, met vrolijke lampionnen, oplichtend in het donker. Het spannende verhaal van Sint Maarten werd daar verteld, iedereen schrok toen de bedelaar uit het verhaal opeens “Heeeeeelp” riep, met spannende geluiden van het orgel op de achtergrond.
Net zoals Sint Maarten in het verhaal zijn jas aan een bedelaar gaf, mochten de kinderen de buurt in om het licht te brengen met lampionnen en kaarsjes. Zingend liep iedereen de kerk uit, op naar het snoep! Maar ook om alle mensen een kaarsje en veel mooie liedjes te brengen, zodat iedereen een lichtje kreeg in de donkere herfsttijd.
Om er ook wat van mee te krijgen, of nog even terug te kijken kunt u onderstaand filmpje aanklikken.
Video door Harro Lowie.