‘De Bijbel beschrijft de verrijzenis van Jezus als een metamorfose. Heel lichamelijk, dus een ervaringswerkelijkheid!’
We beginnen de gemeenteavond met een gezamenlijke maaltijd. Daarna leidt ds Klaas Touwen ons aan de hand van het verhaal over het lege graf in Johannes naar groepsgesprekken over onze ervaringswerkelijkheid in relatie tot bijbelverhalen. Die verhalen en psalmen en spreuken en brieven, doen die iets met je? Heb je er iets aan? In een nieuwsgierige uitwisseling horen we over elkaars persoonlijke ervaring met bijbelteksten. Omdat we met elkaar kerk zijn. En wat brengt het je als je maandag op je werk zit of ’s nachts wakker ligt?
(afbeelding: Rembrandt, Jezus verschijnt aan Maria Magdalena, Rijksmuseum)
De Bijbel onderzoekt de grenzen van het onmogelijke: zieken worden genezen, doden opgewekt, armen ontvangen het evangelie. Jezus wekt het dochtertje van Jaïrus op, de jongen van Naïn, en Lazarus. In de Handelingen van de Apostelen wekt Petrus een dode op, dat doet Paulus dan natuurlijk ook. De opstanding der doden is van het einde der tijden, de jongste dag. In het evangelie wordt dat einde naar voren geplaatst: die beslissende tijd is nu!
Jezus’ verrijzenis is ook zo’n eindtijdelijk gebeuren dat in ons heden inbreekt. Maar anders dan van Lazarus en de zijnen. Die zijn uit de dood teruggehaald en zijn vroeger of laten weer gestorven. Jezus daarentegen is door de dood heengegaan. De Bijbel beschrijft zijn verrijzenis als een metamorfose. Heel lichamelijk, dus een ervaringswerkelijkheid! Maar van continuïteit en discontinuïteit.
Hij wordt herkend aan zijn wonden, maar komt en gaat dwars door van angst vergrendelde deuren heen, hij wordt herkend als hij brood en vis eet, maar dan is hij ook meteen weer weg, hij is een volslagen vreemde, die in zijn vreemdheid wordt herkend. In deze zin staat driemaal ‘herkend’. Hij is in zijn andersheid één van ons. De metamorfose die hij belichaamt, kennen wij als belofte, verlangen, onmogelijke mogelijkheid en spirituele weg.
Hijzelf is de liefde die ons over onze beperkingen heenwenkt en wijst, lokt en leidt: van ons verleden naar onze toekomst. Maar met continuïteit en discontinuïteit: het gaat om genezing van je kwetsuren, beschadigingen, trauma’s, maar de wonden blijven, stigmata. Je legt je vinger in de spijkergaten en in de open wond van de speerstoot.
ds Klaas Touwen
plaats: Oudekerksplein 13
tijd: 18.30 maaltijd, 19.45 programma, 21.45 borrel