Esther van der Velden

Het raakt me elke keer weer als ik hier ben, de prachtige muziek, de rituelen, de symboliek. Ik dacht dat ik het nooit leuk zou vinden om naar de kerk te gaan, maar hier ben ik dan, vrijwillig. Ik weet nog dat de eerste dienst op me over kwam als een prachtig gratis klassiek concert. Fantastisch, dat oude gebouw, ik kwam ogen te kort voor alle details. En dan die muziek, met die prachtige akoestiek, wow! Ik word er steeds weer stil van…
Stil worden, even tot rust komen, dat is bijna het belangrijkste voor mij. Even uit die chaos van elke dag, dat drukke leven, even hele andere dingen doen. Boos of verdrietig zijn om de ellende van de wereld in het kyriegebed, geïnspireerd raken door de woorden, een beker wijn delen tijdens het avondmaal. Ik snapte er niks van, al die symbolen en rituelen, toen ik hier net was. Maar dankzij de geduldige uitleg van andere gemeenteleden, hun verhalen, hun gebaren, begrijp ik het nu een beetje. Soms denk ik: wow, hier heeft Rembrandt ook gezongen! Of wow, deze gebeden worden in kerken en kloosters over de hele wereld gebeden. Prachtig vind ik dat.